- Ιεχωβά
- Το πιο επίσημο όνομα του θεού του Ισραήλ, το οποίο αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ακούστηκε από τον Θεό (διαμέσου του Μωυσή) στο όραμα της «καιόμενης βάτου» στο Χωρήβ (Έξοδ. γ’ 13). Όταν ο Μωυσής στάλθηκε από τον Θεό για να απελευθερώσει τον λαό του από τη δουλεία της Αιγύπτου, ζήτησε να μάθει το όνομά Του, για να το αναγγείλει στους συμπατριώτες του. Ο Θεός έδωσε στον εαυτό του το όνομα Ι., το οποίο αποτελεί κυρίως περιγραφή της ουσίας και των ιδιοτήτων του. Δηλώνει τον κατεξοχήν όντα, το απόλυτο ον, τον αυθύπαρκτο και τον αιώνια υπάρχοντα. Για τον εβραϊκό λαό είχε ιδιαίτερη σημασία η αποκάλυψη του ονόματος στη συγκεκριμένη περίσταση, αφού έπειτα από λίγο έμελλε να συναφθεί η διαθήκη (συμφωνία) μεταξύ του λαού και του Θεού. Έτσι, ο λαός θα ήταν βέβαιος για την αξιοπιστία του αιώνιου και αναλλοίωτου Θεού. Την εγγύηση αυτή έδινε το νέο όνομα Ι., το οποίο υποδήλωνε την ιδιάζουσα αμοιβαία σχέση μεταξύ του Θεού και του περιούσιου λαού του. Οι ερμηνείες που δίνονται από μερικούς νεότερους ερμηνευτές χαρακτηρίζονταν αβέβαιες. Το όνομα Ι. ήταν τόσο ιερό για τους Ισραηλίτες ώστε οι παλαιότεροι απέφευγαν να το μεταχειρίζονται στην επικοινωνία τους με τους ξένους, επειδή πίστευαν ότι έτσι βάζουν το όνομα του Θεού σε βέβηλα στόματα. Οι μεταγενέστεροι Ιουδαίοι, εξαιτίας υπερβολικής ευλάβειας, απέφευγαν να το προφέρουν· αντί γι’ αυτό χρησιμοποιούσαν τα Αδωνάι (Κύριος) και Ελωχίμ (Θεός). Επίσης, οι Εβδομήκοντα το απέδιδαν συνήθως με το Κύριος. Οι Μασορίτες, εξάλλου, έστιξαν αυτό με τα φωνήεντα του Αδωνάι και Ελωχίμ, απ’ όπου έχει επικρατήσει η μορφή ιεχωβάιεχωβεί. Η ορθή όμως προφορά, που έχει επικρατήσει σήμερα στην επιστήμη, είναι Γιαχβέ. Η προφορά αυτή στηρίζεται στην ετυμολογία του ονόματος αλλά και στις μαρτυρίες του Θεοδώρητου, ο οποίος βεβαιώνει ότι οι Σαμαρείτες πρόφεραν το όνομα Γιαχβέ.
Ο Ιεχωβά (Γιαχβέ) αποκαλύπτει στον Μωυσή την «καιόμενη βάτο», σε μωσαϊκό του 6ου αι. (Ναός Αγίου Βιταλίου, Ραβένα).
Dictionary of Greek. 2013.